Ik kan niks doen, alleen maar wachten.

Wachten op wat er komen gaat.

Ik kan niks doen, alleen in gedachten.

In mijn gedachten bestrijd ik al jouw kwaad.

Ik kan niks doen, alleen maar kijken.

Kijken naar jou, de blik in je ogen.

Ik kan niks doen, behalve niet wijken.

Bij jou blijven, zolang als we mogen.

 

Ik kan niks doen en dat doen zo’n pijn,

het doet zo’n pijn om jou zo te zien.

Ik kan alleen maar bij je zijn

in de hoop dat het iets verlicht, misschien.

Je bent zo sterk, je wilt niet gaan,

je blijft vechten tot je niet meer kunt.

Want jij hebt hoop, je hebt nog kracht,

jij ziet nog steeds dat kleine lichtpunt.

 

Maar papa, alsjeblieft, weet dat je mag gaan,

als de strijd te zwaar wordt en té groot de pijn.

Dankzij jou kan ik alles in  het leven aan

en je zult altijd en overal steeds bij me zijn.

©Wendy's gedichten