50 jaar, 50 jaar getrouwd.
En ik vond 50 jaar al ontzettend oud!
Want dan was je toch al bijna bejaard
zat je achter de geraniums en voor de warme haard.
Dan liep je tegen het eind van je fitte bestaan
werd je strammer en stijver bij zitten en staan.
Maar hoe ouder ik word, hoe wijzer
(en nog láng niet grijzer).
Want 50 ís helemaal niet oud,
het is maar net waar je staat, welbeschouwd.
En nu dat getal in zicht komt voor mezelf,
weet ik: dat is niet oud, je bent pas op de helf t.
Maar ja, jullie zijn geen 50, maar 50 jaar getróuwd.
En dan ben je toch wel érg oud…
Toen jullie trouwden, had je net aan kleuren tv
en de zenders waren Nederland 1 en 2…
De telefoon met de draaischijf hing aan de muur
je belde nooit iemand dus dat was ook niet duur.
Wilde je iemand iets vertellen, dan schreef je een brief
die stuurde je met de PTT voor een gunstig tarief.
Foto’s zaten op een rolletje en moest je bestellen,
dat kun je je nu toch niet meer voorstellen!
Toen jullie trouwden was het nog gemeente Hoogwoud,
het was nog niet zo groot, maar klein en vertrouwd.
De Boet was nog een Boetje naast tankstation Tuk
het was dat jaar net open en nog helemaal niet druk.
Je kocht nog snoepjes voor 5 cent
en niemand in het dorp was onbekend.
Wauw… dat was vroeger, lang láng geleden
het voelt echt als een heel ver verleden.
Tja, maar als je zo gaat denken voel je je wel oud,
maar ook nu is het maar net waar je staat, welbeschouwd.
Als jullie terugdenken, denk je niet aan dit soort dingen,
jullie hebben heel andere herinneringen.
En dat is het voordeel van deze leeftijd bereiken:
heel veel mooie herinneringen om op terug te kijken.
Er werden 3 meiden geboren in 5 jaar tijd,
van het kleine arbeiderswoninkje namen jullie toen afscheid.
Op de boerderij is altijd gewerkt met veel plezier,
met aandacht voor allen; mens en dier.
Onze jeugd was geweldig op de boerderij,
al die ruimte en rust en veel beesten erbij.
Na alle logeerpartijtjes van neven en nichten die ieder kon bekoren,
werd een nieuwe generatie achterneefjes en –nichtjes geboren.
Ook die kwamen logeren, dat was heel normaal
voor de hele familie was de boerderij heel speciaal.
Niet alle herinneringen geven een lach,
dat we Silvia verloren blijft een gitzwarte dag.
Maar ze is er altijd bij, in onze gedachten en dromen,
al zullen er nooit meer nieuwe herinneringen komen.
Jullie kregen kleinkinderen, 3 jongens die ook kwamen logeren en vissen,
maar in alle jaren hebben we ook Dewi moeten missen.
Iedereen die er niet meer is, is er in ons hart toch altijd bij,
de liefde en de vriendschap gaan daarom nooit voorbij.
Zo worden herinneringen gevormd met een lach en met een traan.
Ze zijn de basis van een waardevol bestaan.
Zo herinner ik me dat we vaak zaten te klooien,
Op elkaars knokkels slaan, porren, met bierviltjes gooien.
Pap keek dat een tijdje aan en ergerde zich groen.
En als het te lang duurde zei hij altijd: niet doen…
Verjaardagen, vakanties, winters vol met sneeuw.
Zoveel herinneringen gemaakt in die halve eeuw.
Familiebarbecues, musicals, jubileums en trouwerijen,
carnaval en kermis, zoveel feesten en partijen.
Met al jullie vakanties kwamen jullie ver buiten Nederland,
zo zijn jullie een keer helemaal op de Noordpool beland.
De ouderdom doet ook vertragen, op reis gaan jullie nog maar een enkele keer.
Maar als het zonnetje schijnt in Nederland, genieten jullie des te meer.
50 jaar getrouwd is lang, maar het is nog lang niet klaar.
je oud vóelen, dat is het grootste gevaar.
Jullie zijn nog jong van geest, van hart en van verstand
en ook met alle moderne middelen nog errug bijdehand.
Mam kan geen beeld voorbij lopen of ze haalt een geintje uit
en je wilt niet weten wat ze doet met een stukje droog beschuit.
Naast mama lijkt pap rustig, maar dat is maar schone schijn,
de foto’s van hem in de kerkbel-touwen die mogen er ook zijn.
Pap tennist nog iedere week, dat houdt hem lekker fit.
Mam doet aan pilates en is een gewaardeerd koorlid.
Ja, de jaren gaan wel tellen maar ze helpen nog bij elke klus.
En als je iemands naam even niet weet, dan zeg je toch gewoon…. dinges.
Mijn huis schoonmaken wordt wel wat zwaarder, het zweet staat op je rug,
maar daar doe je dan gewoon wat langer over, het hoeft echt niet vlug.
Pap studdert ook rustig door, bij Sonja en vele anderen in de tuin,
hij vind het leuk, in zijn eigen tempo en wordt ook nog een beetje bruin.
Jullie staan voor ieder klaar die hulp nodig heeft,
en zijn voor ons een voorbeeld hoe je je leven leeft.
50 jaar getrouwd is lang, maar nog lang niet lang genoeg
jullie hebben samen nog heel wat mooie jaren voor de boeg.
In het hoofd nog lang niet oud, lekker leven is de leus
niet teveel tobben en mopperen en niet te serieus.
Mam, blijf maar lekker met nootjes gooien en krijg de slappe lach.
Pap zal het hoofdschuddend aanzien én met een kleine glimlach.
Blijf nieuwsgierig naar de toekomst, herdenk wat is geweest,
blijf genieten van het heden, leef het leven onbevreesd.
Blijf houden van elkaar, geniet samen van elke dag,
geef iedereen jullie liefde, jullie vriendschap en jullie lach.
Al 50 jaar samen maar nog lang niet oud of opgebrand.
Nu zijn jullie het gouden paar, op naar diamant!