Tja (naam), hier zitten we dan.

Ik vind het zo onrechtvaardig.

Waarom moest jij dood, waarom jíj?

Je was zo lief en aardig.

 

En ze zeggen dat je er nog bent,

maar hoe kan ik dat geloven?

Ze zeggen: ik weet het zeker!

Maar ze kunnen zoveel beloven.

 

Je moet niet alles geloven wat ze zeggen,

hoe kan je iets geloven dat je niet ziet?

Want ik vind nergens een teken

waarmee je zegt: vergeet me niet.

 

Hoe weet ik dat je gelukkig bent?

Je geeft geen teken van 'leven'.

Maar toch moet ik erin geloven.

Dan zie ik je weer, al is het maar voor even.

© Wendy's gedichten