Als de sterren, de zon en de maan,

zo straalde jij in het leven.

Je hebt de mensen om je heen

veel van je liefde gegeven.

Maar nu zijn de sterren gevallen,

de zon en de maan zijn uitgedoofd.

Jij bent niet meer in ons midden,

we voelen ons allemaal zo verdoofd.

Je was zo vrolijk, altijd lachen.

Ja, zo zag men jou keer op keer.

En om die lach nooit meer te horen,

dat doet zo ontzettend veel zeer.

© Wendy's gedichten