Dit gedicht heb ik geschreven voor een vrijwilligster,

om voor te lezen in een bejaardenhuis tijdens een hittegolf.

 

Vroeger kon ik zo genieten van het mooie, zonnige weer.

Maar het wordt me nu te warm, buiten zitten kan ik niet meer.

Ik kan er niet meer zo goed tegen met mijn oude, stramme lijf.

Vandaar dat ik nu maar liever gewoon een dagje binnen blijf.

 

Ik mis wel het boodschappen doen, ik kom toch graag bij Jan Linders.

Kijk graag naar de moeders die er lopen en hun lieve, soms bijdehante kinders.

En dan nog een lekker ijsje halen bij de Italiaan daar op de hoek.

Zoveel smaken hebben ze daar, vandaar dat ik die ook graag bezoek.

 

Maar nu is het me echt te warm, ik heb er de puf niet meer voor.

Ik heb het gevoel dat dit oude lijf al zo’n 3 liter vocht verloor.

In mijn kamer wordt het ook al warmer, je snapt dat ik daarvan baal.

Dus maar even naar beneden gekomen, verkoeling zoeken in de zaal.

 

Het is voor ons oudjes echt niet makkelijk want de innerlijke thermostaat

wordt ook ouder en gaat kuren vertonen, waardoor het nu een beetje moeizaam gaat.

Ik gun de mensen echt hun zomer, ‘k heb zelf ook altijd genoten daarvan.

Maar toch hoop ik dat het snel afkoelt zodat ik weer lekker naar buiten kan.

© Wendy's gedichten