Wat kan ik zeggen? Wat kan ik doen?

Ik weet het niet.

Niemand die mij vertellen kan

hoe jij het voelt en ziet.   

 

Wat voel je en hoe ga je om

met deze werkelijkheid?

Praat je erover of is het iets

wat je liever maar vermijd?

 

Niet weten wat de toekomst brengt,

hoe erg het wordt, hoe snel het gaat.

Dat je niets kan doen om het beter te maken

en je niet weet wat je te wachten staat.

 

Wat moet dat zwaar zijn elke dag,

voor jou en de mensen om je heen.

Want er wordt zo van je gehouden

en toch sta je hierin alleen.

 

Ik kan niks doen om te helpen,

geen woord die de pijn verzacht.

Geen tekst die je beter kan maken,

geen spreuk van mij bezit toverkracht.

 

Ik kan alleen maar wensen voor jou

dat de liefde van ieder om je heen

je wat kracht en wat troost mag schenken,

misschien voel je je dan niet zo alleen.

 

En ik wens je tijd van leven,

met waardigheid en zonder te veel pijn.

Dat iedere dag een geschenk mag geven,

een vlinder die langskomt, een beetje zonneschijn.

 

Niemand van ons kan in de toekomst kijken,

en dat is misschien alleen maar goed.

Ik wens u heel veel sterkte komende tijden,

en kracht en liefde in overvloed.

© Wendy's gedichten