Ik keek in de spiegel en wat zag ik daar?

Een koddig oud vrouwtje met pluizig wit haar.

Met wallen en rimpels en de huid vlekkerig verkleurd

en ik vroeg mijn spiegelbeeld, wat is er gebeurd?

Ooit was je sterk en krachtig en nu ben je krom en zwak

en ondanks al mijn goede zorgen ben je nu een oud wrak.

Mijn spiegelbeeld glimlachte en zei heel bedaard

je ziet nu het cadeaupapier waar jouw juweel in wordt bewaard.

Een kostbaar levend juweel, van onmetelijke waarde.

Uniek en echt, de echte jij, de enige op aarde.

De jaren en zorgen, zo tekenend voor jouw buitenkant

hebben dat juweel sterker gemaakt en geslepen als een mooie diamant.

Dus focus op de binnenkant, laat het stralen door je daden.

Wees vriendelijk, behulpzaam, oprecht en bewandel de goede paden.

Als dan het cadeaupapier wegvalt wordt jouw juweel bevrijd

en zal het schijnen in Gods glorie voor alle eeuwigheid.

© Wendy's gedichten

 

Het origineel:

 

I looked in the mirror and what did I see,

but a little old lady peering back at me.

With bags and sags and wrinkles and wispy white hair

and I asked my reflection, how did you get there?

You once were straight and vigorous and now you’re stooped and weak

when I tried so hard to keep you from becoming an antique.

My reflection’s eyes twinkled as she solemnly replied

you’re looking at the gift wrap and not the jewel inside.

A living gem and precious, of unimagined worth.

Unique and true, the real you, the only you on earth.

The years that spoil your gift-wrap with other things more cruel,

should purify and strengthen and polish up that jewel.

So focus your attention on the inside, not the out.

On being kinder, wiser, more content and more devout.

Then, when your gift-wrap’s stripped away your jewel will be set free,

to radiate God’s glory through all eternity.

 

Wanda B. Goines, 92 year old