Vandaag zou je 50 jaar geworden zijn.

Waarom doen die woorden toch zo’n pijn?

We moeten je al zolang missen,

we zijn er bijna aan gewend.

Maar er zijn nog zoveel mensen

die aan jou denken op dit moment.

We zouden een pop voor je neergezet hebben,

met een rijm en een flauwe grap.

En daarna een feestje gebouwd hebben

met een groot en gezellig gezelschap.

We zouden je geplaagd hebben:

al halverwege het bejaardenhuis ongeveer.

Maar we kunnen het allemaal niet doen

want jij bent er niet meer…

 

Vandaag denken we extra vaak aan jou

zoals altijd in liefde met een scheutje pijn.

Want vandaag zou je 50 jaar worden,

maar je zult voor altijd 24 zijn…

©Wendy's gedichten