Dit heb ik geschreven voor een kleindochter, als voordracht bij het afscheid van haar opa.

 

Lieve opa.

 

Als wij denken aan de boerderij, zien we u weer trekker rijden.

Gras maaien, koeien melken, het bemesten van de weiden.

Altijd was u aan het werk, een boer in hart en nieren.

Met zoveel liefde voor het land, het werk en al uw dieren.

Vol trots toonde u ons het leven en de wonderen van het platteland.

Wij hebben zo veel van u geleerd, u nam ons altijd bij de hand.

We mochten u ook altijd helpen en dat ging vast niet altijd goed!

Maar wat hebben wij ervan genoten, de vuile handen

en modder op onze toet.

 

Wij hebben allemaal zo ontzettend veel mooie

en dierbare herinneringen,

aan dagen vol vreugde en avontuur

en de liefde die we van u ontvingen.

Nu bent u voor het laatst bij uw geliefde dieren,

we nemen nu afscheid en het valt ons zo zwaar.

Uw trots, uw gezin, met alle klein- en achterkleinkinderen,

we staan hier verzameld in de stal, bij uw baar.

We zullen onze vele herinneringen koesteren,

uw lessen en uw liefde doorgeven, keer op keer.

Maar de boerderij zal nu nooit meer hetzelfde zijn,

want onze hardwerkende, aller-allerliefste opa,

u bent er niet meer…

© Wendy's gedichten