Lieve, sterke Ron.

 

Je vocht om lucht, je vocht om leven.

Je vocht om hier te blijven, nog even…

Je vocht elke minuut van iedere dag.

Je vocht, maar verborg het achter een lach.

 

Je vocht tegen angst, verdriet en pijn,

wilde altijd de sterke man, vader en opa zijn.

Je vocht tegen je lichaam, het liet je in de steek.

Je wilde zo graag nog een jaar, een maand, een week…

 

Je vocht tegen deprimerende gedachten,

tegen onvergoten tranen in slapeloze nachten.

Je vocht tegen je longen die het gewoon niet meer deden,

het was een ongelijke strijd die jij hebt gestreden.

 

Zo hard gevochten,  je wilde nog niet gaan.

Je hebt alles zo moedig en dapper doorstaan.

Wij keken met bewondering naar je ongelofelijke kracht.

Dag lieve Ron, ik hoop dat er iets heel moois op je wacht…

© Wendy's gedichten