Nu je weg bent moet ik huilen,

maar écht weg ben je toch eigenlijk niet?

Jouw geest is nu duizend dingen,

dat geeft troost in mijn verdriet.

Je bent de wind, je bent de regen,

je bent de zon, het jonge gras.

Je bent de sneeuw en duizend dingen,

je bent weer degene die je was.

 

En als ik wakker word bekijk ik

de bomen en de blauwe lucht.

Ik zie de vlinders en de bloemen,

kijk naar de vogels in hun vlucht.

Want al die dingen ben jij

sinds jij jouw lichaam achterliet.

Die duizend dingen zijn jouw leven

dus echt weg ben je eigenlijk niet.

©Wendysgedichten