Dit gedicht mocht ik schrijven voor een lieve dame.

 

Lopend over het strand,

kijkend naar de oneindige zee.

De wind die hier altijd waait

neemt mijn zorgen met zich mee.

 

Onveranderlijk aanwezig,

rustgevend in zijn oneindigheid.

Al is mijn tijd nu gekomen,

de zee blijft hetzelfde, voor altijd.

 

Zoek me niet tussen kille graven,

ik loop altijd met je mee

als je weer eens uit gaat waaien

bij die zoute, zilte zee.

©Wendy's gedichten